jak co roku...

W ostatni dzień 2016(dzięki Bogu) muszę stwierdzić, że był to wyjątkowo trudny rok. Zapominając o tym co złe, pamiętając tylko dobre rzeczy, ludzi i klimat, dziękuję za:

styczeń...bo gry nie zawsze są dla mnie...
luty...bo medale są w niemałej ilości...
marzec..i kontuzje są i być będą...
kwiecień...to miesiąc w delegacjach...
maj...operacje, kłótnie i wypadki też się pojawiają...
czerwiec...ćwiczenie pt. WESELE 2016
lipiec...góry
sierpień...piękne 3 x 2500 m n.p.m.
wrzesień...czas refleksji
październik...spełnienie marzeń
listopad...na sielance
grudzień...dobrze, że się już skończył

Owocnego sobie i Wam 2017!

W życiu brakuje jedynie ścieżki dźwiękowej...

"Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam 

Na pierwszej stacji, teraz, tu! 

Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat bo wysiadam..." 

"Mieszkańcy miasta i przyjeżdżający 

Tacy zmęczeni i tacy cierpiący 

Przeklinający swój codzienny los 

Słyszałem także taki głos 

Jeszcze będzie przepięknie 

Jeszcze będzie normalnie 

Jeszcze będzie przepięknie..."

"Bezkarne żółte południe oddycham przytomnie

Przeważnie pijemy wódkę przy stole w ogrodzie

Niestraszne kosmiczne dziury i groźba wieczności

To zabawne jak nic nie znaczyłby świat bez miłości..."

"Przepięknie jest

I tylko tlenu mniej

Przepięknie jest

I tylko tlenu mniej..."

impas

Nie piszę...bo wciąż jestem w pogoni za rozumem...