"Masz fajne futerko, masz fajną rurę od odkurzacza..." czyli podsumowanie roku 2013

http://www.youtube.com/watch?v=8r5VMkZFC-Y

Jak tak patrzę na Kalafantego to kocham go całym sercem...Pafnucka też...ich trąbę, rurę od odkurzacza, futerko czy nawet siekierę. Tak jak Kalaś, tak i ja z butelką wina pod pachą robię podsumowanie tego "wybornego" roku:

tradycyjnie już...dziękuję za:

styczeń...i picie w kościelnym barze

luty...za lokal z trzema wariatami

marzec...za wieże Eiffla

kwiecień...za zimę podczas wiosny

maj...za szaleństwo

czerwiec...za milczenie

lipiec...za uśmiech

sierpień...za hey hey hey

wrzesień....za bezkres

pażdziernik...za zmianę

listopad...za nowy początek

grudzień...za wszystko

i życzę Kalasantemu, Pafnuckowi, Wam i sobie aby 2014 był rokiem spełnionych życzeń, marzeń i rokiem lepszym od 2013 :)

Pani tu stoi za długo...

18:30 wbiegam do sklepu i robię ekspresowe zakupy, bo na 19 miały przyjść dziewczęta na degustacje spirytualiów...
18:32 stoję przy kasie i już wiem, że popełniłam ogromny błąd...Pani przede mną nad wyraz wolno wszystko robiła, a Pani w kasie synchronizowała się z Panią, która stała przede mną więc slow motion x 2. Na swoje usprawiedliwienie dodam, że kasy zmienić nie wypadało, bo ta była bliżej alkoholi, a potrzebowałam pokontemplować z minutę.
18:34 trochę nerwowo spoglądam na zegar, bo czuję że laski już są blisko, już słyszę tupot ich stóp...
18:35 zaczyna się kasowanie produktów Pani przede mną. Pani w kasie robiła to z niezwykłym namaszczeniem...
18:38 ciśnienie coraz wyższe, z tych nerwów aż siatkę wyciągnęłam na produkty, coby szybciej było...
18:40 zaczynam tupać nogą...
18:41 facet za mną też...
18:42 zerkam nerwowo przez witrynę sklepu czy laski nie przechodzą...
18:45 skasowane wszystkie produkty. Ale nie! Prośba o papierosy...Pani w kasie niemiłosiernie wolno odwraca się i próbuje znaleźć pożądane fajki...mijają kolejne minuty!
18:47 Znalazła!
18:48 Pytanie o 200ml czystej wódy...zaraz palnę sobie w łeb...
18:49 Gorzka żołądkowa poszła! Widzę światełko w tunelu!
18:50 Zapłacone!
18:51 Pytanie o pączki...o.O
18:52 Pani z kasy podała pączka nie z tą glazurą...Mi i Panu za mną otwiera się nóż w kieszeni...
18:53 Znowu podała nie tego pączka co trzeba...
18:54 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
18:55 Na pewno laski mnie nabiją na pal...
18:56 Kasuję zakupy! SWOJE!
18:57 Wybiegam ze sklepu bo już słyszę jak kobiety kołaczą do drzwi!
19:03 Sprawdzam wiadomość na grupie - będą o 21...

Pierwszy dzień reszty mojego życia

Są takie dni, kiedy się wie że ten właśnie dzień będzie początkiem czegoś nowego. I oto właśnie po 2,5 latach oczekiwań, przygotowań i myślenia - 20 listopada jest dniem który zmienił moje dotychczasowe życie.
07:00 Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych...
Dostałam identyfikator i pomaszerowałam z grupą cywili do przeogromnej sali, aby posłuchać jak przez najbliższe 12 h będzie wyglądało moje życie. Był to dzień, w którym ponad 30 osób ubiegało się o przyjęcie do studium oficerskiego, gdzie 17 mężczyzn i 14 kobiet było tak zdeterminowanych, że byli w stanie przyjechać z drugiego końca Polski, aby pisać angielski i sprawdzić się w testach sprawnościowych. Był to dzień, który mógłby być pierwszym dniem reszty mojego życia...tak sobie wtedy pomyślałam. Siedząc na krześle w tej przeogromnej sali, trzęsąc się z zimna i przysypiając...tak sobie wtedy myślałam. Powiem, że to co przeżywałam podczas testów sprawnościowych, nie równa się z żadnym dotychczasowym stresem. Matura, prawo jazdy, magisterka czy nawet gadanie z Hindusami po angielsku o informatyce nie jest tak przerażające jak ten dzień.

Wchodzimy na salę, nie jestem już Anną Gardziejewską tylko numerem 3638...Robimy pompki, biegamy 3 razy po kopercie, potem zapraszają na spisanie wyników [didaskalia: aby zaliczyć kopertę trzeba mieć 28 sekund] i słyszę jak mówią 36...38...O boże...pomyślałam, że nie zaliczyłam, że mam zig-nano, buty nieślizgające się, że jak mogłam zrobić kopertę w 36 sekund...po chwili do mnie dotarło, że to mój numer a czas to 25,1...naprawdę otarłam się o zawał...Ale to było nic w porównaniu z biegiem na 800 m...bo już po 200 myślałam, że mnie ambulansem będą wywozić... Jeszcze nigdy jak bóg mi świadkiem nie biegłam w takich męczarniach...byłam po rozgrzewce a bolał mnie każdy mięsień, bolały mnie paznokcie, bolał mnie nawet mózg! Jak umrę i trafię do piekła to bankowo będzie to stadion z ruchomą bieżnią bez możliwości zatrzymania się...Przechodziłam męki pańskie ale dobiegłam. I potem cali zdyszani, zasapani, poszliśmy popływać. Po tym zimny powietrzu, każdy z przeolbrzymim bólem w klatce, kaszlem musiał jeszcze ten ostatni raz wykrzesać resztki sił i dać z siebie wszystko co najlepsze...Po całych tych igrzyskach śmierci, do finału, do rozmowy dostało się 11 osób. 3 kobiety i 8 mężczyzn. A z tej jedenastki, sześcioro przyjętych - w tym ja. Od 2014 chodzimy na baczność mili państwo. A teraz rozejść się!!