drogi panie profesorze...lepiej żeby pan się więcej nie mylił...

'-co ty tu robisz Edgar? Erwin.

-patrzę na ciebie.

-no to akurat sama zauważyłam. Pogłęb odpowiedź.

-myślałaś, że pozwolę ci tak zniknąć?

-prawdę mówiąc, tak.

-nie pozwolę.

-i co. Jesteś jakimś psycholem z filmów klasy E. Będziesz mnie nachodził, rzucał kwiaty na wycieraczkę, wąchał śmieci, odstraszał narzeczonych? Czy może od razu potniesz mnie nożem? Hm? Co zamierzasz? Edgar. Erwin.

-ożenię się z tobą.

-naprawdę jesteś psycholem. Zabawnym, ale psycholem.

-ale ja mówię poważnie.

-ja też mówię poważnie. Nie wiem czy zauważyłeś, ale ja tutaj pracuję. Pra- cu – ję. A dzisiaj, mamy tutaj, w redakcji gwiezdne kurwa wojny. Zaraz pojawi się tutaj mała, ruda i wredna gwiazda śmierci, której jeżeli natychmiast nie odeślę tych pieprzonych stron do druku zamieni mnie w kupę antymaterii. Więc posłuchaj rady cioci Korby i spierdalaj.

-jesteś niesamowita.

-czy ja mam wadę wymowy?'

Doprawdy, panie profesorze BE. nie musi się pan stresować z powodu tego, że przez pański błąd, przeoczenie, niedopatrzenie, ja żyłam przez 3 tygodnie w przekonaniu, że nie zaliczyłam pańskiego jakże fascynującego przedmiotu. Nie będę nasyłać na pana zabawnych psycholi, ani cioci Korby. Nie musi pan mnie przepraszać i się bać. Miał pan szczęście, że mamy dobrą fazę księżyca - ja tylko i wyłącznie mam do pana jedno słowo...